BÁS AGUS AN DAGUERREOTYPE: DOMHAN STRANGE AND UNSETTLING NA GRIANGHRAFADÓIREACHTA VICTEOIRIACH

Taisteal Nochtann grianghrafadóireacht Victeoiriach obsession le neamhbhásmhaireachta.

Íomhá le caoinchead Lee Marks agus John C. DePrez, Jr., Indiana

Agus tart síoraí ar an gcomóradh agus ar an gcuimhneachán, bhí tionchar ag an obsession Victeoiriach ar spioradáltacht agus ar theicnící grianghrafadóireachta luatha ar an 19ú haois. Tugadh isteach andaguerreotype, teicníc grianghrafadóireachta ón 19ú haois, a chuir ar chumas Victeoirí grianghraif speictrim a ghabháil de ghaolta a léirigh a ndearcadh i leith dlúthchaidrimh agus báis. Le linn ré Victeoiria d’fhorbair dhá threocht grianghrafadóireachta iasachta, ceann ar a dtugaimid máithreacha i bhfolach anois, grianghraif thaibhseacha de thuismitheoirí i bhfolach taobh thiar de chaillí agus an ceann eile, grianghrafadóireacht iarbháis a gabhadhíomhánna den duine nach maireann. Ag am nuair a bhí pictiúir daor, bhí an t-aireagán daguerreotype ar bhealach níos inacmhainne chun grá agus meas a thabhairt do dhuine grá.

Íomhá le caoinchead Hans P. Kraus Jr., Nua Eabhrac

Téarma comhaimseartha is ea grianghrafadóireacht na máthar i bhfolach nuair a chuaigh máithreacha Victeoiriacha i bhfolach taobh thiar de chaillí agus nuair a choinnigh siad a leanbh agus thóg an grianghrafadóir an íomhá nochtaithe fhada. Bhí sé seo riachtanach mar gheall ar theicníc próiseála mall an daguerreotype. Bhí clampar ceangailte le cathaoir ag leanaí níos sine, ach bhí leanaí agus leanaí óga ró-bheag agus neamhaibí chuige seo, agus mar sin b’éigean do na tuismitheoirí, iad dubh i dubh, iad a choinneáil fós iad féin chun a chinntiú nach mbogfadh an naíonán an íomhá go tobann agus go doiléir . Cuireadh tuismitheoirí go discréideach taobh thiar de cuirtíní nó cathaoireacha, uaireanta doiléir as íomhá, nó uaireanta bhí siad ‘le feiceáil’ ag taispeáint ach a lámha nó a n-arm, ag tabhairt cuma figiúr aisteach, gruama cosúil le reaper i ngach grianghraf.

Íomhá le caoinchead Hans P. Kraus Jr., Nua Eabhrac

Tréimhse inar glacadh le bás agus a bhí ró-eolach ar an meánré a bhí thart ar 40 bliain d’aois a bhí sa 19ú haois. Bailitheoir grianghrafadóireachta ón 19ú agus 20ú haois, Hans Kraus Jr. a deir Tionscadal na gCruthaitheoirí, Faoi lár an 19ú haois bhí greim daingean ag an mbás ar dhá thaobh an Atlantaigh. Mar gheall ar rátaí arda básmhaireachta na linne, go háirithe i measc naíonán agus leanaí, braitheadh go minic go raibh an bás mar léiriú ar thoil Dé. Toisc gur minic a tharla bás sa bhaile, rinne gach ball den teaghlach an taithí a roinnt agus rinneadh é a thaifeadadh agus a mheabhrú. Leanann Kraus Jr, Taispeántais amhairc ar chaoineadh, grianghraif iarbháis den chuid is mó, tháinig siad chun bheith ina gcleachtas cuimhneacháin inghlactha agus bhí siad mar chuid de phróiseas caoineadh na ré.

Íomhá le caoinchead Hans P. Kraus Jr., Nua Eabhrac

Bhí an-tóir ar ghrianghrafadóireacht iarbháis i ré Victeoiria freisin. Mar a mhíníonn Kraus Jr, chuaigh grianghrafadóireacht iarbháis i gcomórtas leis na daoine a fuair bás agus a mheabhraigh na mairbh. Rud inláimhsithe a bhí i ngrianghraf a léirigh an duine nach maireann agus a d’fhéadfaí a choinneáil nó a chaitheamh gar don chorp. Arna choimisiúnú ag teaghlaigh atá ag caoineadh, is minic gurb iad grianghraif iarbháis an t-aon chuimhneachán amhairc ar an duine nach maireann agus bhí siad i measc na sealúchas is luachmhaire atá ag teaghlach. Anseo, tá cuma ar na leanaí sna híomhánna iarbháis seo go bhfuil siad ina gcodladh, ach i ndáiríre tá siad marbh agus á gcoinneáil ag props nó ag baill teaghlaigh. Uaireanta chinntigh an grianghrafadóir go bhfanfadh a súile ar oscailt nó gur phéinteáil siad ar a n-eyelids dúnta iad chun go mbeadh siad le feiceáil amhail is go raibh siad ina gcónaí. Níos minice ná a mhalairt, iarradh ar an ngrianghrafadóir ceann de dhá údar a ghabháil: íomhá síochánta, codlata den té a bhfuil grá aige dó, nó ceann a léirigh go beoga agus beo iad.

Ní amháin go raibh na híomhánna seo ina gcuimhne chosantach ar an duine nach maireann, ba mhinic a cuireadh na héadaí, bláthanna, bréagáin agus seodra is fearr ar gach ceann acu, ag taispeáint saibhreas an teaghlaigh, agus an luach a bhí ag an duine éagtha nuair a bhí sé ina chónaí. Deir Kraus Jr., Coinníodh grianghraif iarbháis ar tháblaí parlús agus maintlín agus in albam teaghlaigh. Cuireadh chuig gaolta i gcéin iad chomh maith le cuntais i scríbhinn ar an mbás. Toisc gur aireagán le déanaí a bhí sa ghrianghrafadóireacht, nach raibh sí ar phraghas réasúnta nó ar fáil go forleathan i gcónaí, ní raibh mórán deiseanna ann suí le haghaidh grianghraf ar feadh an tsaoil agus mar sin bhí tábhacht ar leith le híomhá iarbhreithe den imeacht a choimisiúnú.