Labhraimís faoi Thaisteal Ama

Bím ag taisteal an t-am ar fad agus bhí mé le 20 bliain anuas; tá sé fíor-simplí. Ach tá rialacha ann: Ní féidir leat taisteal chuig an todhchaí, agus ní féidir leat an stair a athrú - ach is rud maith é sin mar níor mhaith leat múscailt i dtodhchaí nó san am atá thart difriúil, de réir mar a bheidh.

Is é an t-aon bhealach le taisteal in am ná do bhrionglóidí, go fo-chomhfhiosach. Chun seo a dhéanamh caithfidh fios a bheith agat conas do bhrionglóidí a rialú. Mar shampla, bím i gcónaí ag fiafraí díom féin, An bhfuilim ag brionglóid? An bhfuil mé ag brionglóid? An bhfuil mé ag brionglóid? Má choisceann tú d’intinn an cheist sin a chur gach leathuair an chloig agus tú i do dhúiseacht ansin, tar éis tamaill, iarrfaidh tú í fiú amháin i do bhrionglóidí. Nuair a gheobhaidh tú an crochadh air, beidh tú ag taisteal in am ar bith.

D’fhoghlaim mé ealaín na haimsire ag taisteal le linn mo chéad cholscartha ar dtús. Bhí mo chroí briste, bhí mé dubhach an t-am ar fad, agus ní fhéadfainn an pian a thógáil. Ar bhealach éigin thuig mé gur tháinig deireadh leis an bpian nuair a chuaigh mé isteach i stát aisling.

Anois, déanfaidh mé rudaí mar a deirim, ba mhaith liom mo mham a fheiceáil, agus borradh a chur ann, tagann mo mham suas agus táim san am atá thart. Is féidir liom labhairt léi. Is féidir liom barróg a chur uirthi. Tá sé & apos; s an-mhothúchánach. Fuair ​​mo dhaid bás timpeall dhá bhliain ó shin, agus anois feicim é ar an mbealach seo freisin. Nó d'fhéadfainn a rá, ba mhaith liom dul ar ais ar scoil ard. Boom! Go tobann athraíonn mo bhrionglóid go dtí nuair a bhí mé ar scoil agus bhí an brú ollmhór seo agam ar cheerleader darb ainm Dawn Alba. Bhí fonn orm i gcónaí dul suas chuici agus í a rá agus a rá léi an méid brúite a bhí orm, ach bhí mé chomh cúthail nach bhféadfainn é a dhéanamh. Nuair a bheidh mé ag taisteal feicfidh mé í ansin agus siúlfaidh mé suas chuici agus póg í; is féidir leat a dhéanamh cibé rud is mian leat. Is féidir leat eitilt fiú go spotaí éagsúla, ag súmáil tríd an aer.

Caithfidh tú a bheith cúramach nuair a fhorbraíonn tú an cumas chun do bhrionglóidí a rialú ar dtús, a bhraitheann den chuid is mó ar do chuid mothúchán a rialú. D’fhéadfadh sé a bheith cineálta toilteanach má tá do mhuinín níos tábhachtaí ná do thallann. Mar shampla, abair go dteastaíonn uait an peata is fearr leat a thoghairm óna óige, nó ó phointe eile i do shaol. Murar féidir leat do chuid brionglóidí a rialú i gceart, d’fhéadfadh mac tíre a bheith i do phiscín cuddly nó do mhadra dílis - nó má tá tú mí-ádh i ndáiríre mac tíre - agus tosú ag ionsaí ort.

Is é an t-aon bhealach a mbeidh mé in ann imirt sna príomhshraitheanna arís ná trí thaisteal ama, ach ar chúis aisteach éigin is é an rud amháin nár éirigh liom a dhéanamh. Fágann an bus gan mise, níor lig siad isteach sa staidiam mé, táim déanach sa chluiche agus caillim é, nó tarlaíonn rud éigin eile a choisceann orm imirt. Tá sé ag tosú ag cur aisteach orm.

An oíche eile bhí brionglóid agam nach ligfeadh Dan Duquette, an GM a shínigh mé don Red Sox, dom imirt mar gheall ar cheist theicniúil. D’fhéach mé air agus dúirt mé, Éist, ba mhaith liom imirt anocht. D’fhreagair sé le rud craiceáilte mar, Más mian leat imirt, téigh faigh dom Dots vanilla Dippin ’le síoróip seacláide orthu. Chuardaigh mé gach áit an seastán, agus nuair a d’aimsigh mé é faoi dheireadh agus cheannaigh mé cupán poncanna mhaolaigh mé é láithreach agus scaoil mé go talamh é. Bhí mé mar, Ó mo Dhia! ach ag an bpointe seo bhí mé diongbháilte i ndáiríre, mar sin choinnigh mé orm ag iarraidh go bhfuair mé ceann ar ais go Duquette gan é a ligean ar lár. Ansin thosaigh sé ag déanamh na leithscéalta craiceáilte eile sin go léir ar cén fáth nach bhféadfainn imirt, ag rá, Anois teastaíonn seo uaim, agus ansin teastaíonn uaim é sin ... Bhí sé dÚsachtach.

Bhí an aisling chéanna agam faoi Tony La Russa agus daoine eile - ní ligfidh aon duine dom imirt taobh istigh den pháirc liath goddamn. Is é an t-aon aisling taistil ama é nach féidir liom a rialú, agus tá sé agam cúig huaire sa tseachtain ar a laghad. Caithfidh gur bloc fo-chomhfhiosach é.

Chonaic mé fiú mé féin mar pháiste le linn cuid de mo thaithí ag taisteal ama. Gach uair amháin ar feadh tamaill féachfaidh mé le mé féin a fhágáil marc ar struchtúr áirithe. Gach uair is minic a thabharfaidh mé cuairt ar an láthair an lá dar gcionn, nuair a bheidh mé i mo dhúiseacht, ach níl aon rud ann riamh.

Uaireanta, inseoidh mé dom féin, mar leanbh, Éist, nuair a shroicheann tú na majors, ná déan stéaróidigh riamh. Ar ndóigh, ní oibríonn sé sin riamh, mar táim fós san áit ina bhfuilim.

Roimhe seo:

I & apos; m Broke agus It & apos; s locht an Rialtais & apos; s

Rialú na nDaoine, Ní na Gunnaí

@JoseCanseco